Στείρες κάμπιες για το βαμβάκι

Επί τέσσερα χρόνια στις βαμβακοφυτείες της Αριζόνας γίνονταν αεροπορικοί ψεκασμοί με εκατομμύρια μικρά έντομα. Πρόκειται για ένα από τα πλέον διαβόητα παράσιτα στον κόσμο: τις κάμπιες του βαμβακιού (Pectinophora gossypiella), γνωστές και ως «ρόδινα σκουλήκια». Η διαφορά τους με εκείνες που κατέτρωγαν τη σοδειά της πολιτείας: ήταν στείρες.

Οι ρίψεις ήταν μέρος ενός προγράμματος που στόχο είχε την εξαφάνιση του ρόδινου σκουληκιού. Οι υπεύθυνοι έλπιζαν πως ο συνδυασμός στείρας κάμπιας και γενετικά τροποποιημένου βαμβακιού που παράγει μια φονική για τα ρόδινα σκουλήκια τοξίνη θα έθετε τέλος στις δαπανηρές προσπάθειες των αγροτών να ελέγξουν τις απώλειες. Η στρατηγική ήταν ο περιορισμός της διάδοσης των ανθεκτικών στην τοξίνη σκουληκιών: όποτε θα εμφανίζονταν τέτοια, θα είχαν μεγάλες πιθανότητες να συναντήσουν στείρο σύντροφο και έτσι τα γονίδιά τους θα έσβηναν από τον πληθυσμό.

Παρά τις πρώτες επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος, μετά από τέσσερα χρόνια και σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη καταγραφή των ρόδινων σκουληκιών στις ΗΠΑ το 1917, οι δείκτες προσβολής των βαμβακοφυτειών της Αριζόνας από κάμπιες έπεσαν κατά 99,9%.

Η τεχνική αποδίδει κυρίως σε παράσιτα με σχετικά χαμηλούς πληθυσμούς και χρησιμοποιείται και για άλλα είδη, όπως η μύγα τσε-τσε. Και, εκτός από τις προφανείς οικονομικές ωφέλειες, προσφέρει και περιβαλλοντικές, καθώς δεν απαιτούνται πλέον ψεκασμοί με εντομοκτόνα. Επιπλέον, εφόσον τα επόμενα χρόνια πιστοποιηθεί η εξαφάνιση των ρόδινων σκουληκιών, θα είναι δυνατή και η επιστροφή στις συμβατικές, μη γενετικά τροποποιημένες ποικιλίες βαμβακιού.