Αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική και έχει το μέγεθος του Λουξεμβούργου
Παρότι οι επιπτώσεις της αποκόλλησης του παγόβουνου δεν θα γίνουν αισθητές για δεκαετίες, η επιβράδυνση παραγωγής ψυχρού και πιο πυκνού θαλάσσιου ύδατος μπορεί να οδηγήσει σε δριμύτερους χειμώνες στον Βόρειο Ατλαντικό, καθώς θα προκαλέσει διαταραχές στο ωφέλιμο θαλάσσιο ρεύμα του Γκολφ Στριμ.
Το τεράστιο κομμάτι πάγου, εμβαδού 2.550 τετραγωνικών χλμ., αποσπάστηκε στις 12 ή 13 Φεβρουαρίου από το άκρο του παγετώνα Μερτς, μιας επιπλέουσας προεξοχής πάγου μήκους 160 χλμ. στην ανατολική Ανταρκτική, ακριβώς νότια της Μελβούρνης. Με πάχος 400 μέτρων, το παγόβουνο μπορεί να διαταράξει την ιδιαίτερα πλούσια θαλάσσια πανίδα και χλωρίδα της περιοχής, που περιλαμβάνει την αποικία αυτοκρατορικών πιγκουίνων κοντά στον γαλλικό επιστημονικό σταθμό Ντιμόν ντ’ Ιρβίλ.
«Η προεξοχή πάγου ήταν έτοιμη να αποκολληθεί και κρεμόταν σαν χαλαρό δόντι», λέει ο Μπενουά Λεγκρεσί, ειδικός των παγετώνων, που παρακολούθησε μέσω δορυφόρου την αποσύνθεση της παγοκρηπίδας. Η μάζα πάγου, βάρους ενός δισεκατομμυρίου τόνων, είχε δεχθεί πλήγμα από άλλο, παλιότερο παγόβουνο με όνομα Β-9Β, που αποκολλήθηκε το 1987. Στριμωγμένο στα παράλια της Ανταρκτικής για περισσότερα από 20 χρόνια, το Β-9Β προσέκρουσε στην προεξοχή Μερτς, αφού άρχισε να μετακινείται.
Για πρώτη φορά
«Είναι λογικό ότι με την έλευση θερμότερων υδάτων, οι παγωμένες αυτές προεξοχές θα γίνουν πιο εύθραυστες», λέει ο δρ Λεγκρεσί από το Εργαστήριο Γεωφυσικής της Τουλούζης. Η προεξοχή του παγετώνα Μερτς, στην οποία οι επιστήμονες τοποθέτησαν συσκευές εντοπισμού γεωγραφικού στίγματος GPS και άλλα όργανα μέτρησης, μπορεί να προσφέρει πολύ χρήσιμα στοιχεία στην επιστημονική κοινότητα για τις επιπτώσεις τέτοιων γεωλογικών φαινομένων. «Για πρώτη φορά, θα έχουμε ακριβή καταγραφή του πλήρους κύκλου σχηματισμού και αποκόλλησης παγόβουνου», λέει ο δρ Λεγκρεσί.
Αφού αποκολλήθηκε από την παγοκρηπίδα, το παγόβουνο, μαζί με το κινούμενο Β-9Β που έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθος, μετακινήθηκαν σε διπλανή θαλάσσια ζώνη, που οι επιστήμονες ονομάζουν «πολίνια». Οι περιοχές αυτές είναι ζώνες που παράγουν πυκνό θαλάσσιο νερό, ιδιαίτερα ψυχρό και πλούσιο σε αλάτι. Το νερό αυτό βυθίζεται στον πυθμένα και αποτελεί κινητήρα της αδιάκοπης κυκλοφορίας των θαλάσσιων υδάτων στους ωκεανούς του κόσμου.
Αν τα παγόβουνα αυτά κινηθούν ανατολικά και εξοκείλουν, ή εάν μετακινηθούν βόρεια προς θερμότερα κλίματα, τα υπόγεια αυτά ρεύματα δεν θα επηρεαστούν. «Αν, όμως, μείνουν στην περιοχή της Ανταρκτικής –πράγμα πολύ πιθανό– μπορεί να εμποδίσουν την παραγωγή ψυχρού, πυκνού νερού, δίνοντας τέλος στο φαινόμενο “πολίνια”», εξηγεί ο δρ Λεγκρεσί.
Η ικανότητα παραγωγής ψυχρού νερού του παγετώνα Μερτς είναι πολύ μεγάλη, καθώς από αυτόν πηγάζει το 20% του πυκνού, ψυχρού νερού του κόσμου.
H Ελληνίδα που έκλεισε τη συμφωνία
Αναρτήσεις
