Το βίαιο πρόσωπο της βρετανικής αστυνομίας

Η Βρετανία ζει τον χειρότερο χειμώνα των τελευταίων δεκαετιών. Και δεν είναι τα χιόνια και οι χαμηλές θερμοκρασίες που φταίνε, αλλά η εν ψυχρώ και κατακλυσμική επιβολή μιας προκλητικά αντιλαϊκής πολιτικής που παγώνει ώς το κόκαλο τους Βρετανούς. Οχι όλους, φυσικά, αλλά μόνο εκείνους της πλειοψηφίας της νεολαίας και της εργατικής τάξης, που όπως και σε όλη την Ευρώπη, χειμάζονται από την οικονομική κρίση.

Μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις στο Λονδίνο στις 10 Νοεμβρίου με την κατάληψη των κεντρικών γραφείων του Συντηρητικού Κόμματος, και στις 9 Δεκεμβρίου με το ταπεινωτικό μπουγέλωμα της πριγκιπικής λιμουζίνας του αναψοκοκκινισμένου Κάρολου, κανείς στη Βρετανία δεν πιστεύει ότι οι εξαγριωμένοι νεολαίοι, φοιτητές και εργάτες, θα γυρίσουν στα σπίτια τους ήρεμα σαν μετά από πορεία, και θα δεχτούν να πληρώνουν για μια ζημιά που δεν έκαναν. Κι αυτό, η κυβέρνηση συνασπισμού Συντηρητικών-Φιλελεύθερων το καταλαβαίνει πολύ καλά και παίρνει «άλλα μέτρα» για τις μέρες που έρχονται. Πρόκειται για «μέτρα» που... φορούν στολή μάχης, κρατούν γκλομπ και γεμίζουν κλούβες με συλληφθέντες και νοσοκομεία με σακατεμένους διαδηλωτές: στη Βρετανία ανατέλλει ο ψυχρός ήλιος της αστυνομοκρατίας και της απροσχημάτιστης καταστολής. ............

Πολλοί μιλούν ήδη για αστυνομικό κράτος. Δεκάδες μαρτυρίες, ηχητικά και φωτογραφικά ντοκουμέντα από τις τελευταίες διαδηλώσεις, αποτυπώνουν την ατιμώρητη αστυνομική βιαιότητα (όπως ο ξυλοδαρμός του καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι Τζόντι Μακίντιρ). Τέτοια βία είχαν να δουν στη βρετανική επικράτεια από τον Απρίλη του 2009 με τα γεγονότα της συνόδου της G20 στο Λονδίνο, που προκάλεσαν το θάνατο του 20χρονου διαδηλωτή Ιαν Τόμλινσον. Τότε, μπροστά στην κατακραυγή, η βρετανική αστυνομία υιοθέτησε ηπιότερη αντιμετώπιση των διαδηλώσεων, μέχρι που ήρθαν τα τελευταία σπασίματα και οι φωτιές. Τηλεοράσεις, πολιτικοί και αστυνομικοί συμφώνησαν ότι απαιτείται και πάλι αγριάδα, με τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον να δηλώνει ότι «οι παραβάτες θα νιώσουν καλά στο πετσί τους τι σημαίνει να παραβιάζεις το νόμο». Ο συντηρητικός δήμαρχος του Λονδίνου Μπορίς Τζόνσον υπερθεμάτισε προειδοποιώντας (ή μάλλον ...αποκαλύπτοντας) ότι για τέτοια λαϊκή βία «έχουμε ένα άλλο είδος δημοκρατίας». Το καλύτερο όμως ανήκει στον Χίου Ορντ, πρόεδρο της Ενωσης Ανώτατων Αξιωματικών Αστυνομίας, που είπε ότι η αστυνομική καταστολή «δεν αποτελεί πολιτική της κυβέρνησης αλλά πρακτική προστασίας των δικαιωμάτων του πολίτη». Θυμίζει (άλλες χώρες ή) λίγο από Οργουελ η δήλωση Ορντ ; Ναι, διότι λέει σκόπιμα ψέματα: φυσικά και υπάρχει κυβερνητική πολιτική αστυνομοκρατίας, αρκεί να συνδέσει κανείς τα κομματάκια του παζλ.

Να μερικά απ' αυτά. Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε ο κυβερνητικός σχεδιασμός να κλείσουν 140 ποινικά και αστικά δικαστήρια στη χώρα και να διαλυθεί η κρατική ιατροδικαστική υπηρεσία (με απόλυση των 1.650 υπαλλήλων της) που τη δουλειά της θα αναλάβουν ιδιώτες επενδυτές στην αγορά της ...εγκληματικότητας. Αναγγέλθηκε επίσης η αναμόρφωση του σωφρονιστικού συστήματος με έκδοση των αλλοδαπών κρατούμενων, με μείωση του πληθυσμού των φυλακισμένων μικρο-παραβατών (με 85.000 στα σίδερα, η χώρα έχει τις πολυπληθέστερες φυλακές στην Ε.Ε.) και με δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών φυλακών (όπως στις ΗΠΑ). Τέλος, ανακοινώθηκε ότι 3.500 σχολεία στη Βρετανία (ένα στα επτά δηλαδή) αρχειοθετούν τα δακτυλικά αποτυπώματα των μαθητών τους, γεγονός για το οποίο η Κομισιόν ζητάει διευκρινίσεις και αιτιολόγηση. Αγριο φακέλωμα, δίκες εξπρές και νέο μοντάρισμα των φυλακών, δηλαδή. Συν η αστυνομική ασυδοσία.

Λένε ότι το χειμώνα αποκαλύπτονται τα τοπία επειδή τα δένδρα φυλλορροούν και δεν μπορούν να τα κρύψουν. Ετσι και στον βρετανικό πολιτικό χειμώνα: καθώς τα φύλλα συκής της κυβερνητικής πολιτικής πέφτουν, αποκαλύπτεται η μετεξέλιξη της δημοκρατίας σε «μια άλλη μορφή» δημοκρατικής αστυνομοκρατίας, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Καθώς η «αργόσχολη τάξη» των βρετανικών οικονομικών ελίτ ξετυλίγει τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια της, η κυβέρνηση ξεπακετάρει τα δικά της : περικοπές στην κοινωνική μέριμνα, αυξήσεις στη φορολογία, ακρίβεια. Οι αυξήσεις των διδάκτρων και οι εξεγερμένοι φοιτητές είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Αντίθετα απ' αυτά που λένε οι τηλεοράσεις, η κατάσταση είναι σοβαρότερη. Τόσο, που η κυβέρνηση Κάμερον δεν είναι σίγουρη αν θα ξεχειμωνιάσει στην εξουσία. Και καλεί την αστυνομία.

ΕΝΕΤ