ΑΠΟΨΗ : ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ;

Η Συνθήκη ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αναφέρεται επακριβώς σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως, άλλωστε, δεν προβλέπει και «οικονομική βοήθεια» σε χώρα μέλος η οποία αντιμετωπίζει δημοσιονομικά προβλήματα και δεν «πιάνει» τα standars του Συμφώνου σταθερότητας.

Η αλήθεια είναι ότι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη την ωφέλησε και την προστάτεψε σε καιρούς δύσκολους, από συναλλαγματικά κερδοσκοπικά παιχνίδια κι από τις ισχυρές πιέσεις στις διεθνείς τιμές των πρώτων υλών όπως το πετρέλαιο, ο χάλυβας κτλ. . Η χώρα μας, όμως, δεν έχει βαριά βιομηχανία κι ούτε φαίνεται να παράγει κάτι ουσιαστικό, δηλαδή, κάτι το οποίο να συμβάλλει στο ισοζύγιο εμπορίου, πλην του Τουρισμού, ο οποίος αποτελεί και το μοναδικό, ίσως, εμπορικό τομέα ο οποίος προσφέρει ζεστό χρήμα στην Ελλάδα.

Η επιβολή των νέων, σκληρών και επαχθών μέτρων, από την Ελληνική Κυβέρνηση, πέραν των προσδοκώμενων ωφελειών στα δημοσιονομικά μας, άνοιξε μια μεγάλη κουβέντα γύρω από τα μέσα και τους τρόπους, εσωτερικής και εξωτερικής, στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας. Πρώτα απ’ όλα, ήδη, δοκιμάζεται η περίφημη «Κοινοτική Αλληλεγγύη» και ανοίχθηκε μια ολόκληρη συζήτηση πώς αυτή μπορεί να μεταφραστεί στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και μελλοντικά σε άλλα κράτη – μέλη που θα χρειαστούν στήριξη. Αυτό είναι που τρέμουν, επί της παρούσης, οι Γερμανοί έχοντας κατά νου τις μεγάλες προβληματικές οικονομίες της Ευρωζώνης, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και όχι, τη "διαχειρίσιμη" Ελλάδα. Με αφορμή, μάλιστα, τα νέα αυτά μέτρα, τύπου «Ιρλανδίας» θα λέγαμε, αλλά επειδή η κατάσταση στην Ελλάδα είναι κατά πολύ χειρότερη, τα ονομάζουμε «τύπου Ελλάδας», κάτι που νομίζουμε θα εφαρμοστεί πειραματικά στη χώρα μας για να προωθηθεί και σε άλλα κράτη – μέλη, στο κυβερνών κόμμα άνοιξε μια ολόκληρη κουβέντα για την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.

Κάτι τέτοιο, όπως προείπαμε, δεν απορρίπτεται από τις Συνθήκες της Ε. Ε. και μια τέτοια εξέλιξη δεν πρέπει να αφορίζεται συλλήβδην με οικονομικούς όρους. Το είπε, βέβαια, και ο Βγενόπουλος της Marfin, ο οποίος είναι άριστος γνώστης της οικονομικής επιστήμης, ότι μια ενδεχόμενη «απόσυρσή» μας, προσωρινά, από την Ευρωζώνη δεν πρέπει να αφορίζεται. Σε τούτο η άποψή μας είναι ότι, το Ελληνικό Κράτος κινδυνεύει μεσοπρόθεσμα να μη μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις σε τρίτους (δάνεια, ομόλογα) και να κηρύξει στάση πληρωμών. Οι κύριες εσωτερικές υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου είναι οι μισθοί και οι συντάξεις καθώς και μέρος των επενδύσεων που γίνονται στη χώρα με τη συμμετοχή και της Ε. Ε. .

Με βάση αυτή τη θλιβερή δημοσιονομική κατάσταση, θα μπορούσε το Ελληνικό Κράτος να περάσει σε μια «μεταβατική» κατάσταση ή περίοδο κατά τα πρότυπα που ίσχυαν στη χώρα την περίοδο που συναλλασσόμασταν ταυτόχρονα με Ευρώ και Δραχμή. Θα μπορούσε η Ελληνική Κυβέρνηση να παραμένει στην Ευρωζώνη, αποδεχόμενη συναλλαγές που θα γίνονται εντός της χώρας και με τα δύο νομίσματα, ως ότου επανέλθουμε σε δημοσιονομική πειθαρχία. Να γίνονται οι εξωτερικές μας συναλλαγές με το «Επίσημο» Ευρώ και το Κράτος να πληρώνει με μια «Νέα Δραχμή» μισθούς, συντάξεις και τις εσωτερικές του συναλλαγές. Αυτό εφαρμόστηκε, εν μέρει, στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, όταν η Πολιτεία αντιμετώπιζε παρεμφερή με την Ελλάδα προβλήματα. Αυτό πρότεινε και Αμερικανός νομπελίστας οικονομολόγος για την Ελλάδα σαν εργαλείο επίλυσης των δημοσιονομικών μας προβλημάτων.

Αυτό, όμως, θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στο «ισχυρό» Ευρώ, που επιθυμούν οι Γερμανοί. Θα κλυδώνιζε την παγκόσμια αξιοπιστία για το Ευρωπαϊκό νόμισμα στις αγορές και θα έθετε στις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τα πραγματικά διλήμματα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Τα όσα συζητούμε σήμερα δεν θα υφίσταντο αν η Ευρωπαϊκή Ένωση βάσιζε τη δύναμη του νομίσματός της, όχι μόνο σε οικονομικά κριτήρια, που εξυπηρετούν κυρίως τα συμφέροντα της Γερμανίας, αλλά και σε πολιτικά - όπως η Αμερική - όπως η ίδρυση Ευρωπαϊκού Στρατού, κοινής εξωτερικής πολιτικής και άμυνας και την όσο το δυνατό μεγαλύτερη απεξάρτηση της Ευρώπης από τον αποσταθεροποιητικό παράγοντα των ΗΠΑ.

Συνεπώς, μπορεί η Ελλάδα σήμερα να γίνει ο ρυθμιστής των Ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο και να ωθήσει την Ευρώπη στην Πραγματική της Ολοκλήρωση μέσα από τη δική της σωτηρία.