Για ένα ευρώ..............

Κάθομαι σε ίντερνετ καφέ πολλές φορές και ρυθμίζω τη ροή της ιστοσελίδας.. Σήμερα, είχε την τιμητική του.. ήλθα μια δόση στις τρεις το μεσημέρι για λίγο και πάλι εδώ πριν από ένα τέταρτο περίπου..

Την πρώτη φορά που ήμουν εδώ το μεσημέρι, μπαίνει στο μαγαζί ένας μεγάλος άντρας, καμιά εξήντα ετών και, ξεφυσώντας ζητά παρακαλετά από την υπάλληλο ένα ευρώ ! Το ήθελε να το δώσει στο γιο του.. Δεν έδωσα σημασία.. έχουμε δει πολλά και θα δούμε ακόμα περισσότερα..

Τώρα που ξανάρθα τον είδα πάλι στο καφέ (ίντερνετ) να περιμένει το γιο του.. Είχε πάρει το ευρώ από το μαγαζί για να έλθει ο γιος του σε αυτό με τούτο το ευρώ.. Πάλι, προσπάθησα να μη δώσω σημασία.. λόγω διακριτικότητας.. Όταν, όμως, τελείωσε ο χρόνος του ευρώ και σηκώθηκε ο γιος να πληρώσει, κρύος ιδρώτας με έπιασε.. Ένιωσα να χάνω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου..

Ο γιος του κυρίου ήτανε καμιά τριανταριά χρονών και έχων "σώας τας φρένας".. δε φαινόταν να είναι κάποιο παιδί με πρόβλημα.. Η σκέψη μου είναι ακόμα εκεί.. σε όλο το σκηνικό αυτό..

Στην ανεργία των νέων, τις αυτοκτονίες, τη φτώχεια και την ανέχεια.. κι εγώ κάθομαι αμέριμνος, ανέμελος και γράφω τούτες τις σειρές..

Αντί να βγώ στους δρόμους να ουρλιάξω, να διαδηλώσω, να διαμαρτυρηθώ, να χτυπήσω και να χτυπηθώ από το διεφθαρμένο σύστημα..