«Στο μεταξύ, εμείς περιμέναμε την πορεία, όπως οι άλλοι το Πάσχα». Είναι η εισαγωγή μιας παλιάς, καλής σαββοπουλικής μπαλάντας, που βρίσκει στις μέρες μας την απόλυτη σύμπτωση τής: Αυτό το πασχαλινό Σαββατοκύριακο γιορτάζεται από χιλιάδες ακτιβιστές με δράσεις πολιτικής ανυπακοής σε εφτά ευρωπαϊκές χώρες που έχουν το ανεπιθύμητο προνόμιο να φιλοξενούν πυρηνικά όπλα στο εθνικό τους έδαφος.
Πρόκειται για τις «Ευρωπαϊκές Μέρες Δράσης κατά των Πυρηνικών Οπλων», μια σειρά διαδηλώσεων στη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και την Τουρκία, με αίτημα την επίτευξη μιας ουτοπίας, ήτοι ενός κόσμου απαλλαγμένου από πυρηνικά όπλα.
Είκοσι χρόνια μετά τη λήξη του Ψυχρού Πόλεμου, ελάχιστοι πιστεύουν πια ότι τα διογκωμένα πυρηνικά οπλοστάσια των περασμένων δεκαετιών είναι ακόμη απαραίτητα για τη στήριξη των γεωστρατηγικών πολιτικών των πυρηνικών δυνάμεων. Η διεθνής τρομοκρατία που αντικατέστησε τον κομμουνισμό στη λίστα των απειλών για τις δυτικές δημοκρατίες, δεν μπορεί να δικαιολογήσει την επιχειρησιακή αξία των πυρηνικών όπλων μαζικής καταστροφής, κι όμως, οι εννέα χώρες που τα κατασκευάζουν αθροίζουν σήμερα 25.000 πυρηνικές κεφαλές έτοιμες προς χρήση.
Αυτή η πραγματικότητα έχει οδηγήσει χώρες-αποθήκες πυρηνικών όπλων, όπως η Γερμανία και το Βέλγιο, να υποστηρίξουν μια εθνική πολιτική απομάκρυνσης των «φιλοξενούμενων» πυρηνικών κεφαλών. Ειδικά το Βέλγιο, έχει ήδη την έγκριση της Βουλής για απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών όπλων που βρίσκονται στη βάση Κλάινε-Μπρόγκελ, αλλά η κυβέρνηση απλώς καθυστερεί να την υλοποιήσει, περιμένοντας την πρώτη κίνηση από τη Γερμανία, που επίσης έχει τον ίδιο, διακηρυγμένο πολιτικό στόχο.
Κι ενώ οι κυβερνήσεις καθυστερούν, οι αντιπυρηνικοί διαδηλωτές προετοιμάζονται. «Δεν συμμετέχουμε σε διαπραγματεύσεις. Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε νέες διεθνείς συνθήκες, αλλά μπορούμε να παρακωλύουμε τις ισχύουσες παράνομες κρατικές συμφωνίες που συνάπτονται απόντος του λαού και με μυστικότητα. Μια μέρα διαδηλώσεων δεν αρκεί. Οι ειρηνικές δράσεις παρακώλυσης πρέπει να είναι διαρκείς», αναφέρουν στο κάλεσμά τους. Και δικαιολογούν την απόφασή τους, θυμίζοντας ότι το 2010 είναι χρονιά-ορόσημο για το μέλλον των πυρηνικών όπλων.
Πράγματι, υπάρχουν τρεις σημαντικές στιγμές στο αμέσως επόμενο διάστημα, συγκεκριμένα, η ολοκλήρωση αυτές τις μέρες της αμερικανικής «Αναθεώρησης της Πυρηνικής Τοποθέτησης», ενώ αρχές Μαΐου ξεκινά στη Ν. Υόρκη η Αναθεωρητική Σύνοδος του ΟΗΕ για τη Συνθήκη Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Οπλων (ΝΡΤ). Το Μάιο επίσης, το ΝΑΤΟ συζητά για τη στρατηγική που θα ακολουθήσει την επόμενη δεκαετία, σε μια σύνοδο που θα κρίνει αν θα εξακολουθήσει ή όχι να συμπεριλαμβάνει πυρηνικά όπλα στη στρατιωτική του στρατηγική.
Εκείνο, όμως, που κάνει αισιόδοξους τους αντιπυρηνικούς διαδηλωτές για το αποτέλεσμα των κινητοποιήσεών τους είναι η διαφαινόμενη αλλαγή στάσης ακόμη και των υπέρμαχων του επικίνδυνου δόγματος της πυρηνικής αποτροπής. Ενα χρόνο πριν, ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε συμπεριλάβει στη διεθνή πολιτική του ατζέντα και τον πυρηνικό αφοπλισμό.
Η πρόσφατη ρωσο-αμερικανική συμφωνία περιορισμού του πυρηνικού οπλοστασίου των δύο χωρών ήρθε να ενισχύσει τις ελπίδες για τελική αποπυρηνικοποίηση, γι' αυτό και οι ευρωπαίοι ακτιβιστές επιμένουν «ή τώρα ή ποτέ». Και ελπίζουν ότι μέσω της πολιτικής ανυπακοής και της αφύπνισης των λαών οι κυβερνήσεις θα το πάρουν επιτέλους απόφαση: θα απαλλάξουν την ανθρωπότητα από τον πυρηνικό βραχνά.
Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου