Εξωτικοί προορισμοί, ονειρεμένες παραλίες, ένας επίγειος παράδεισος: Η Ταϊλάνδη της? Δύσης ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Τη σκληρή πραγματικότητα της καταδυνάστευσης των πολιτών, των πραξικοπημάτων, της κρατικής παράλυσης και της αναλγησίας του κρατικού μηχανισμού. Είναι το άλλο πρόσωπο της Ταϊλάνδης, ένα πρόσωπο που έρχεται στο φως μόνον όταν κάποιοι καταφεύγουν στα άκρα.
Όπως τα «κόκκινα πουκάμισα», οι οπαδοί του Τακσίν Σιναουάτρα που έδωσαν το αίμα τους για να χυθεί μπροστά από το πρωθυπουργικό γραφείο. Ηταν «μία θυσία για τη δημοκρατία», μία ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταστρατήγηση της λαϊκής βούλησης και την κατάργηση των δημοκρατικών θεσμών.
Ο Σιναουάτρα είναι ο πρωθυπουργός που ανατράπηκε από πραξικόπημα το 2006 και διαμένει στο Μαυροβούνιο. Αλλά είναι και ο πρωθυπουργός που το 2008 καταδικάστηκε ερήμην του για κατάχρηση εξουσίας, με στοιχεία που αποδεικνύουν προσωπικό όφελος εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτό δεν έχει σημασία. Για τους οπαδούς του, ο Σιναουάτρα είναι ο δημοκρατικά εκλεγμένος ηγέτης της χώρας, ο λαοφιλής προστάτης των... φτωχών και αυτός που πρέπει να διεκδικήσει ξανά την εξουσία. Κι έτσι, τα κόκκινα πουκάμισα ξεχύνονται στους δρόμους και ζητούν εκλογές. Εις μάτην.
Συνηθισμένες καταστάσεις
Στην Ταϊλάνδη, αυτές είναι συνηθισμένες καταστάσεις. Τώρα τα κόκκινα πουκάμισα. Πριν από λίγα χρόνια, τα κίτρινα πουκάμισα, οι οπαδοί του νυν πρωθυπουργού, Αμπχιζίτ Βετζατζίβα έκαναν άνω κάτω την Μπανγκόκ για τον ίδιο λόγο. Πλήθος οπαδών. Κινήματα χιλιάδων μελών. Να καταλαμβάνουν αεροδρόμια, να μπαίνουν στα προεδρικά μέγαρα, να οδηγούν στο τέλμα διεθνείς διασκέψεις. Όλα αυτά, και άλλα πολλά, είναι στο ιστορικό των «έγχρωμων πουκάμισων» της Ταϊλάνδης. Των πολιτών που σύμφωνα με έγκριτα έντυπα μπορεί και να... πληρώνονται για να διαδηλώσουν την πίστη τους στον έναν ή στον άλλο ηγέτη. Απλούστατα, διότι μόνον έτσι οι πολίτες της Ταϊλάνδης ξεπερνούν τα άλλα, τα σοβαρότερα ζητήματα στη χώρα. Όχι την εθνική οικονομία, αυτή καλά κρατεί. Τόσο καλά που απέφυγε την ύφεση. Και το χρηματιστήριο ανεβαίνει και οι ξένες επενδύσεις εισρέουν συνεχώς. Αλλα ζητήματα απασχολούν τους πολίτες της Ταϊλάνδης. Η φτώχεια, για πράδειγμα, που μαστίζει το ένα τρίτο του πληθυσμού της χώρας. Συνολικά, περίπου 22 εκατομμύρια άνθρωποι δηλαδή, ζουν στην ανέχεια, δίπλα στους πλούσιους τουρίστες της Δύσης.
Και άλλα ζητήματα. Όπως το μέγα ταμπού, η υγεία του 82χρονου μονάρχη, του μακροβιότερου μονάρχη στην υφήλιο, που κυβερνά τη χώρα επί 64 χρόνια. Για 63 χρόνια και 283 ημέρες όπως επισημαίνουν οι εκατομμύρια οπαδοί του, οι περισσότεροι εκ των οποίων βέβαια δεν έχουν καν μέτρο σύγκρισης. Τώρα, όμως, τα πράγματα δυσκολεύουν. Από τις 19 Σεπεμβρίου 2009, ο μονάρχης Μπουμιμπόλ Αντουλγιαντέζ, νοσηλεύεται εν μέσω απόλυτης σιωπής όχι μόνον για την κατάσταση της υγείας του αλλά και για την? κατάσταση της διαδοχής του. Σιωπή, παντού σιωπή και ακυβερνησία. Μόνον οι επιχειρήσεις λειτουργούν. Κατά τα άλλα, κανείς δεν μιλά, η χώρα βρίσκεται στον «πάγο», αναμένοντας εξελίξεις που δεν γνωρίζει.
Πραξικοπήματα
Το μόνο που γνωρίζει η χώρα είναι τα πραξικοπήματα. Στο σύνολο 18, από την υιοθέτηση της συνταγματικής μοναρχίας, το 1932:
Ο στρατός έχει -τελικά- τον τελευταίο λόγο. Κι αν αυτό δεν θα αλλάξει, αν ο στρατός δεν υποχωρήσει στους στρατώνες, αν δεν αφήσει την πολιτική στους πολιτικούς, τότε άξιοι ηγέτες, όπως είναι για πολλούς -επιχειρηματίες και μεγαλοαστούς- ο νυν πρωθυπουργός, είναι καταδικασμένοι στη? λαϊκή τιμωρία, στην απόρριψη, στην αντίδραση. Διότι δεν μπορούν και δεν θα καταφέρουν ποτέ να αποκτήσουν τη νομιμότητα που θα τους προσδώσει η εκλογική διαδικασία?
Σε... νιρβάνα οι αγορές της Μπανγκόκ
Αυτή την εβδομάδα, το γνωστό περιοδικό Economist δεν θα διανεμηθεί στην Ταϊλάνδη. Απλούστατα διότι σε εκτενές άρθρο του για την πολιτική της Μπαγνκόκ αναφέρεται και στο ζήτημα - ταμπού: Τη μοναρχία. Ο βαθμός της λογοκρισίας στη Μπανγκόκ, που από το 2007 έχει μπλοκάρει περίπου 20.000 σελίδες του Internet που θεωρήθηκαν «προσβλητικές για τον μονάρχη», είναι αντίστροφος του βαθμού δημοκρατίας. Αλλά στη χώρα όπου την τελευταία δεκαετία «κίτρινοι» και «κόκκινοι» οπαδοί μάχονται στους δρόμους, η πολιτική αστάθεια δεν φαίνεται να θίγει τα συμφέροντα των αγορών. Το ΑΕΠ της Ταϊλάνδης αναμένεται να ενισχυθεί φέτος κατά 4% και το χρηματιστήριο ακολουθεί ανοδική πορεία. Σε μία ένδειξη μάλιστα της «διαφοροποίησης» της οικονομικής από την πολιτική κατάσταση στη χώρα, ο δείκτης του χρηματιστηρίου της Μπανγκόκ κατέγραψε ρεκόρ διετίας, ακριβώς όταν τα «κόκκινα πουκάμισα» κορύφωναν τη διαμαρτυρία τους κατά του πρωθυπουργού Βετζατζίβα. Οι οπαδοί του Σιναουάτρα, το Ενωμένο Δημοκρατικό Μέτωπο κατά της Δικτατορίας, υποσχέθηκαν συνέχιση των κινητοποιήσεων και ταξική πάλη.
Η πάλη των τάξεων
Και πράγματι υπάρχουν ταξικές διαφορές μεταξύ «κόκκινων» και «κίτρινων». Όταν ο Σιναουάτρα ανέβηκε στην εξουσία, το 2001, πήρε μέτρα για την εξάλειψη της φτώχειας, μέτρα που ευνόησαν τους μη έχοντες στα βόρεια και στα ΒΑ της χώρας, έπληξαν όμως τους επιχειρηματίες και τους έχοντες στη Μπανγκόκ και τα αστικά κέντρα στα δυτικά της χώρας. Αυτή η... μπουρζουαζία της Ταϊλάνδης, τα «κίτρινα πουκάμισα», ή αλλιώς η Λαϊκή Συμμαχία για τη Δημοκρατία, είναι που το 2006 ξεκίνησε το κίνημα διαμαρτυρίας κατά του Σιναουάτρα. Η χώρα μοιρασμένη στα δύο. ΄Η, μήπως, όχι; «Το αίμα στο πρωθυπουργικό γραφείο αντικατοπτρίζει τον πόνο ενός έθνους, την επιθυμία για ενότητα και αρμονία, τον αγώνα για την ανάκτηση της δημοκρατίας για όλους τους Ταϊλανδούς. Οι επιθυμίες κίτρινων και κόκκινων είναι ίδιες, τα μέσα διαφέρουν», επισημαίνει αναλυτής στο ABC.
(πηγή Ημερησία)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου