Αντιδρά η Ιεραρχία στη φορολόγηση με 20% επί του τζίρου των εσόδων της από την ακίνητη περιουσία και η Ιερά Σύνοδος συγκαλεί όλη την Ιεραρχία προκειμένου να αποφασισθούν οι επόμενες κινήσεις.
Ένα 20% φόρος επί του τζίρου, δίχως να γίνεται λογιστικός προσδιορισμός, δηλαδή αφαίρεση των εξόδων από τα έσοδα, είναι πράγματι «βαριά» φορολόγηση. Σε τέτοιο σημείο, μάλιστα, που με σωστή νομική στήριξη θα μπορούσε το θέμα να κριθεί «αντισυνταγματικό» είτε στο ΣΤΕ, είτε να φτάσει στο ΕΔΑΔ και να κριθεί ότι παραβιάζει άρθρα της ΕΣΔΑ. Κι όλα τούτα μόνον και μόνο επειδή η έλλειψη «λογιστικού προσδιορισμού» , έτσι όπως διατυπώνεται από το φορολογικό νομοσχέδιο για την εκκλησία, μπορεί να οδηγεί σε πραγματική μείωση της περιουσίας της, κάτι που απαγορεύεται από τη συνθήκη για τα ανθρώπινα δικαιώματα (ΕΣΔΑ) .
Από την άλλη, όποτε στο παρελθόν, (αυτό ίσχυε μέχρι το 2004), τα έσοδα από την εκμετάλλευση της εκκλησιαστικής περιουσίας φορολογούντο με «λογιστικό προσδιορισμό», η Εκκλησία και η Μονές πάντα έβρισκαν τρόπους να «δικαιολογούν» μεγάλα έξοδα με αποτέλεσμα τα φορολογικά έσοδα να είναι μηδαμινά, (φοροκλέβανε δηλαδή!) .
Σε ένα Κράτος Δικαίου, όμως, πρέπει να ισχύουν οι νόμοι για όλους και να μη γίνονται εξαιρέσεις. Στην περίπτωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας ούτε να φοροδιαφεύγει, αλλά και ούτε να την αποστραγγίσουν οικονομικά. Πρέπει να βρεθεί ένα πιο «δίκαιο» σύστημα φορολόγησης των ακινήτων της εκκλησίας, που στο κάτω – κάτω το μεγαλύτερο μέρος της προέρχεται από αφορολόγητες δωρεές, αλλά και να συμμετάσχει κι αυτή στα «βάρη» όπως δύναται και της αναλογεί. Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση είναι άδικη και για το Κράτος και για το Θρησκευτικό Οργανισμό .
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου